Kiełzno.

Kiełzno musi być dostosowane do budowy konia, lecz także do jego umiejętności, stawianych przed nimi zadań oraz przyjętych metod pracy. Doświadczony jeździec dysponuje całą gamą rozmaitych kiełzn i ogłowi specjalnych.

Kiełzno – część ogłowia; krótki, jedno- lub dwudzielny, zwykle stalowy pałąk wkładany koniowi do pyska. Kiełzna można podzielić na trzy grupy, w zależności od zamierzonego efektu.

• Oparcie proste – zapewnia trwały i wygodny kontakt między pyskiem konia a ręką jeźdźca. Do tej grupy zalicza się zwykłe wędzidła złożone z dwóch metalowych ogniw łączonych przegubowo lub tylko z jednym ogniwem, w zależności od czułości pyska zwierzęcia. Do takich należą wędzidła oliwkowe z wąsami, Chantilly, Verdun, Billot.
• Efekt podniesienia – zapewnia efekt podniesienia wskutek działania ręki w kierunku bardziej pionowym ku górze i pobudza mięśnie nasady szyi, zapewniając lepsze podparcie przodu oraz, co za tym idzie, lepszą równowagę. W celu uzyskania tego efektu stosuje się wędzidła podnoszące z łamanymi ogniwami. Do takich należą wędzidło Baucher, działające na zasadzie przeciwwagi, oraz wędzidło Pessoa, działające na tej samej zasadzie, ale o wydłużonych czankach.
• Efekt opuszczenia – efekt ten uzyskuje się stosując munsztuk. Działa on na zasadzie dźwigni naciskającej żuchwę, zmuszające zwierzę do opuszczenia nosa i zgięcia karku.

Rodzaje kiełzn 

Kiełzna wędzidłowe 

wędzidło zwykłe łamane

wędzidło gumowe

wędzidło miedziane z rolkami

pelham

wędzidło oliwkowe

wędzidło miedziane

wędzidło wyścigowe

wielokrążek

munsztuk

Kiełzna bezwędzidłowe

hackamore

kawecan

I to tyle na temat kiełzn.